Over enkele dagen is het een jaar geleden dat onze kameraad Jackjohannes Hemp het tijdelijke voor het eeuwige verruilde. Als initiatiefnemer van onze ‘hiphop-spinoff’ Droef Doop heeft hij afgelopen vrijdag hopelijk zeer tevreden meegenoten. We stonden nog wat bij hem stil, maar niet te lang, want het dak moest er ook nog af !
Presentator Bobadas op Droef Doop #001. Verschrikkelijk slechte foto: René van Densen
Dat Droef Pierke hè, dat we zelfs op het affiche aankondigden. Dat was dus eigenlijk iets meer ‘Jack zijn ding’. In aanloop naar Droef Doop #001 werd dan uiteindelijk besloten dat pakske op het knaapje te laten hangen. In de achtergrond stond Jack zelf in ornaat in kartonnen vorm, en daar hielden we het bij. Bobadas presenteerde de avond au naturel en de effectieve soberheid werkte zeer prima. Een onbedoeld komisch bijeffect van zijn aankondigingen was dat de deelnemers zich mentaal schrap hadden gezet voor Bob’s gebruikelijke vetzakkerijen en hem lichtjes bespotten om zijn zeer lieve en correcte introducties. Maar Bobadas leidde de avond in alle juiste banen, wees het publiek ook nog even op de buttons-verkoop (waarmee we een gevelgedicht van JJHemp willen realiseren) en deed dat goed. Wat, dacht u dat we de heer Minne hier misschien nog zouden afkraken? Hij deed dat prima, klaar uit.
Sensi-P op Droef Doop #001. Foto: Susan Rios
Het spits afbijten is altijd lastig, en al zeker als de techniek je in de steek laat. Terwijl vier (!! ja echt) geluidsmensen in wilde paniek er niet in slaagden zijn beats te starten, hield Sensi-P het hoofd vrij koel en wist het geduld van zichzelf én het publiek te bewaren. Om vervolgens met een chille vibe van start te gaan en het tempo steeds wat op te voeren, met rake bars en het charisma om effectief de avond in gang te slingeren. En nu stop ik met proberen in hiphop-taal te recenseren want ondergetekende weet daar allemaal geen ene fuk van. Ik ben veel te oud om over muziek van de straat te schrijven maar de redactie had weer niemand anders beschikbaar. Zelfs onze fotograaf liet verstek waardoor ons beeld bij dit verslag tevens wat behelpen is. Maar het geeft een impressie, dus soit.
T-Loc en Koenda-lini (plus Sensi-P) op Droef Doop #001. Foto: Susan Rios
De motor ronkte kortom al en direct schakelden T-Loc en Koenda-Lini over naar de achtendertigste versnelling. Wat de fuk was me dat – met snoerhard maatschappelijk commentaar en een veelvoud aan stijlen (‘We weten zelf niet welk nummer er nu komt’, de heren worden nog ooit gevaarlijk wanneer ze dat wél weten wellicht) schoot misschien nog nét het dak er niet af, maar laat ons stellen dat de pannen al vielen. Sensi-P voegde zich nog bij zijn kameraden Lichtschrijvers en zeker bij het afsluitnummer, de grote ode aan Jackjohannes, waarbij het publiek de aanstekers in de lucht stak, was het kippevel. Jack, deze was voor jou.
Steven H. (met Franky Bordo) op Droef Doop #001. Foto: Susan Rios
Als een bijna-vanzelfsprekendheid was Steven H. teruggevraagd, nadat hij verleden jaar op Droef Doop #000 zo’n onvergetelijke indruk had gemaakt. De hilarische danscapriolen zijn gelukkig gebleven, versterkt door een als ‘de ajuinenman’ uitgedoste Franky Bordo (overigens de hoofdverantwoordelijke van deze ediite van Droef Doop), maar tegelijkertijd was de muziek zowel inhoudelijk als thematisch een stuk breder. Zijn recentere wat ironischere werk, beduidend minder uitzinnig van karakter, gaf zijn set een volwassener geheel, maar na het vuurwerk van de openingsacts was het voelbaar dat de spanningsboog hierbij ietsje inzakte. Het hielp alleszins zéker niet dat weeral de geluidstechniekers roet in het eten wierpen – feitelijk is het een wonder dat de sfeer zo goed bewaard bleef die avond. Neen, geen wonder, vakmanschap. Alle lof voor de podiumkunstenaars in dit geval.
MC Deevie & De Kappiting op Droef Doop #001. Foto: René van Densen
Ja hallo ! Amper terug van een rookpauze werd het publiek uit hun sokken geblazen door MC Deevie & De Kappiting. Ik kan niet spreken voor overige aanwezigen maar persoonlijk verstond ik er geen ene jota van, wat er niet toedeed want dat het een feest was, dat mochten we weten. De band knalde niet enkel het dak eraf maar deed de flarden nog nawapperen. Zitten blijven was voor de meesten geen optie meer en er werd enthousiast gedanst. We zeggen wel eens dat wie er niet bij was, ongelijk had, en dat is ook altijd zo, maar afgelopen vrijdag zeker. Als u eens in de gelegenheid bent om dit gezelschap ergens te zien spelen, gewoon gáán. Zelfs al zou u uw eerstgeborene ervoor moeten verkopen. U krijgt er geen spijt van, het zou waarschijnlijk toch maar een rotkind geworden zijn.
Serdi en Franky Bordo op Droef Doop #001. Foto: Susan Rios
Serdi is de laatste tijd next level geknald met zijn looping station en greep zijn kans om het nieuwe concept aan dit publiek voor te stellen. Maar opnieuw bleken we de line-up volgorde misschat te hebben, om maar te zeggen dat de act ervoor feitelijk onnavolgbaar was. Dat weerhield de beatbox-legende er niet van om alles te geven in een al aardig gerijpte set waarin de muziekstijlen elkaar rap afwisselden. Als je vervolgens ook Franky Bordo erbij op podium geschoteld krijgt die zich in het muzikale geweld verslagen neerlegt (het leidde nog tot het woordgrapje ‘Serdi beats Bordo’) dan weet je dat er een onvergetelijke avond is neergezet. Dat dak, daar was niets van over.
Publiek op Droef Doop #001. Foto: René van Densen
Maar nu nog even de lespunten. Want we kunnen wel jubelen, maar een beetje streng voor onszelf mogen we ook zijn. Zelfs al geeft dit een kijkje in de keuken waar u als publiek doorgaans geen weet van hebt. Er was miscommunicatie aan onze kant naar onze vaste promotiepartner waardoor honderden affiches uiteindelijk niet opgehangen zijn. Sowieso ging het bij de vormgever al fout waardoor een volledige drukoplage rechtstreeks in het oud papier ging. Er was voldoende publiek, maar we zullen nooit weten of dat meer had kunnen zijn. Stom. Er waren ook onenigheden met de organisatoren van de locatie en technische mankementen, en uiteindelijk werd zelfs het Open Mike gedeelte onverwacht nog afgeblazen, allemaal geen schoonheidsprijs. Er stonden nog wat verrassingsacts op het programma die we, ook tot onze eigen verbijstering trouwens, helaas naar huis moesten sturen. Dus achter de schermen zijn er wat gemengde gevoelens.
Maar mag ik even eerlijk zijn: het was een avond bomvol ambitie, met knallend top-podiumtalent. Doe dat maar eens na… Droef is geen evenementenbureau, maar een groep vrijwilligers, en misschien lag de lat een tikje hoog, wie weet. Maar de beelden, die ook weer live online te volgen waren via een stream trouwens (met dank aan Brida9K weeral), spreken boekdelen: het was een feest van jewelste. Ondergetekende neemt daar geen credits voor, de rest van de Droef-organisatie samen met een reeks fantastische artiesten verdienen de volledige lof. Dat de daken van Gent zich hoeden, want Droef Doop is alive and kicking !