Droef Veto, het verslag

Gedurende de dag sloeg er een koorts toe – geen spreekwoordelijke, maar zo’n echte waar je het warm en duizelig van krijgt enzovoorts. Dit kan de impressies van deze verslaggever gekleurd hebben. Ook het feit dat ik één van de organisatoren ben. Maar u verdient een zo eerlijk mogelijk verslag van de avond die we Droef Veto naamden, dus bij deze.

Grim Claus en zijn lieftallige assistente, foto: Lieze-lotte Janssens
Grim Claus en zijn lieftallige assistente, foto: Lieze-lotte Janssens

Marc Verhelst en Franky Bordo, foto: Lieze-lotte Janssens
Marc Verhelst en Franky Bordo, foto: Lieze-lotte Janssens

Na wat uitloop om technische redenen – wij zijn daar zeer goed in, uitlopen voor we starten, maar de meeste leden van het publiek waren ook niet bepaald stipt op tijd, dus laat ons niet vingerwijzen – stak Marc Verhelst van wal. Hij had ons vooraf verzekerd van enkele dingen: na een inleidend politiek ABC zou er een speech volgen en als het publiek achteraf raadde welke woorden uit het ABC niet in de speech waren voorgekomen, won men een prijs. Bovendien zou hij het wel in 20 minuten af kunnen. Wel, met de nodige discussies vanuit het publiek die zijn verhaal op zijsporen plaatsten werd die tijd ruim overschreden en het verhaal leed onder de lengte en stuurloosheid. Dat ondertussen Franky Bordo zijn ajuinensoep aan het maken was met een reusachtig hakmes gaf de totale act de nodige dada-lading. Marc kreeg in ieder geval het ABC afgerond met een poëtische eindnoot op de letter Z.
Manu Dubar en Sarah De Grauwe, foto: Lieze-lotte Janssens
Manu Dubar en Sarah De Grauwe, foto: Lieze-lotte Janssens

Daarna konden we onze ogen en oren niet geloven, want blijkbaar was dit Sarah De Grauwe’s podiumdebuut – wacht, dat kan toch zeker niet. Als een ware podiumveteraan bracht ze wrange humor en doorvoelde levensironie die door Manu Dubar harmonieus op droeve noten uit zijn contrabas extra werd ingekleurd. Als ze ons nu ook nog probeert wijs te maken dat er niet gerepeteerd is, belooft dat nog wat voor de toekomst van Sarah’s podiumperformances. Als u de kans heeft haar binnenkort bij Eigen Aap Leest (bij Aap op de Vlasmarkt) te zien moet u zeker gaan luisteren. Of wie weet startte ze zo ijzersterk met haar debuut dat het komende optreden in het honderd loopt, we zijn pessimisten immers he. Maar ons heeft ze in ieder geval overweldigd en we gaan haar zeker terugvragen.

Pete Tomlinson ! Deze wervelende Engelstalige podiumpoëet vlamde psychosen en maatschappelijk onrecht in smakelijke en vurige kreten het publiek in. Het was alsof hij iets goed te maken had nadat hij op Droef Aid niet kon komen optreden, of wellicht brengt hij elke maal deze passie mee het podium op. Het publiek was het er duidelijk mee eens, want hij kreeg nog een luid bis-geroep waarop hij met een emotioneel slotgedicht eindigde.

Philip Volckaert en Bernard Van Eeghem, foto: Lieze-lotte Janssens
Philip Volckaert en Bernard Van Eeghem, foto: Lieze-lotte Janssens

De performance van Bernard Van Eeghem teste het geduld van het publiek ietwat, door een negenluik aan onbeantwoorde liefdespoëzie te brengen wat in feite nog in een tiende gedicht bijeen werd gebracht. Tekstueel was het ritmisch en conceptueel volledig in orde en ook aan de performance lag het niet, maar duidelijk was het publiek hard toe aan een pauze. Het eerste blok was dan ook uiteindelijk best topzwaar op luisterniveau, maar ja, we zijn geen comedyclub hè mensen. U bent zelf naar Droef gekomen en weet onderhand wel wat u mag verwachten. Ondergetekende was onder de indruk, al was ook ik blij met de pauze want het koortszweet barstte me uit en het leek steeds heter te worden binnen.

Publiek bij de Voxvote van Philip Volckaert, foto: Lieze-lotte Janssens
Publiek bij de Voxvote van Philip Volckaert, foto: Lieze-lotte Janssens

Direct na de pauze kon het publiek zelf eens los: Philip Volckaert had een Voxpop-optreden voorbereid, onder het mom van ‘stel dat we nu eens en voor altijd op een aantal zaken stemmen, laten we dat hier en nu vanavond eens in orde brengen’. Via de smartphone kon het publiek stemmen op hun favoriete kleur, of politici bij de PMD of restafval gesorteerd moeten worden, en nog meer ludieke stellingen en vraagstukken. Dat leverde een levendig tafereel met veel geroep op en het werd zowaar per ongeluk gezellig in het Volkshuis.

Peter Boone had helaas een dubbele boeking en kon niet aanwezig zijn. Daarop sprong happig het duo Captain Hancock in, met koddigdroeve parodievertalingen van enkele bekende popliederen vertolkt door de kapitein zelf, ondersteund door Pete Tomlinson – want die was nog niet naar huis – op de djembe. Ook hier werd er geroepen om bis, bis maar de kapitein deed niet aan bisnummers, zeker niet na een passionele vertolking van Sinatra’s My Way als afsluiter. Vanzelf werd dit ‘Zoals gewoonlijk’ en was het lied doorspekt van eenzaamheid. De kapitein kunt u terug verwachten op 13 februari, om u in de passende Valentijnsstemming te brengen.

Met steeds meer verhoging poogde ik niet door de performance van Anton Voloshin heen te snuffen, kuchen of ijlen, wat me op mysterieuze wijze gelukt is. Hij bracht zijn krachtigere verzen en doorvoelde poëzie waardoor gelukkig de overdreven gezelligheid weer een beetje verdween in het resonerende droeve geluid dat Voloshin de micro in joeg. Moeiteloos betoverde hij het publiek waarvan een deel al meermalen geklaagd had dat ze ‘morgen moeten werken’ maar ademloos bleef luisteren. Een erkenning van de avond zelf, durven wij te stellen.

Franky Bordo bereidt zijn fameuze ajuinensoep, foto: Lieze-lotte Janssens
Franky Bordo bereidt zijn fameuze ajuinensoep, foto: Lieze-lotte Janssens

Afsluitend bracht Franky Bordo een franstalige, gevoelige tekst in botte, strijdvaardige klankval en reikte ik hem nog namens ‘ons van Droef’ een verjaardagscadeau uit – ook al duurt het nog enkele weken voor hij werkelijk jarig zal zijn. Maar dat gaan we u niet vertellen. Oh shit, oeps.
Er werd zowel binnen als buiten lang over het programma doorgesproken door de aanwezigen dus volgens mij zat het allemaal wel goed. Op de koer zat ik inmiddels stilletjes te ijlen en mocht u mij nu vertellen dat ik dit allemaal gedroomd heb en dat Droef Veto vanavond pas is, zal ik u geloven en alweer naar het Volkshuis gaan.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *