Oh My! Droef – een rapport

De openingsvideo van René zat vol schaapjes
De openingsvideo van René zat vol schaapjes

Deel 1
De 2de volledig digitale editie van Droef was een stevige baby van 2,5u. Peetvader René van Densen opende met een kudde schapen en een ingezakte regisseursstoel als een soort metapastoor, want daar bij hem is religie nooit ver weg, al is het dan religie van een verbasterd katholicisme waar stukken uitgesneden zijn en vervangen zijn door obscene prentjes. Presentatie was voor Droef-waarde Evelien Va Ro, die er zich met gusto in smeet en elke keer een andere outfit aanhad, in een weer andere kamer van (vermoedelijk) haar eigen huis.

Indra Boone op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Indra Boone op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

De start van het evenement zelf kwam van Indra Boone, die vanuit een frisse woonkamer fris singer-songwritermateriaal de ether instuurde. Sober en netjes. Nooit Nooit, ook al present op de vorige digitale editie, had zichzelf in zijn vreemde dadcore weer overtroffen met een flipboard in een bedrijfsvergaderzaal en een hemd dat eruit zag alsof het uit een acid-flashback kwam. Daarna bracht hij een vertaling van een gedicht van Nicanor Parra. Dat fragment was gelukkig een stuk beter qua geluidskwaliteit, want bij het eerste moest je je inspannen om de beste man te kunnen horen.

ONsZiN op OH My Droef! Screenshot: René van Densen
ONsZiN op OH My Droef! Screenshot: René van Densen

ONsZiN (sic) dan. ‘Slijm’ was een elektronisch muziekje dat zweemde naar Boards of Canada en kwam met een stop-motion clip waar ondermeer poppetjes, wereldbolletjes en heiligenbeeldjes overgoten waren met smeltend, nu ja, slijm. ‘Ieuw je hebt een scheet gelaten’ en het hysterische ‘WC-papier’ gingen meer voor de onderbroekenlol. Grappig, ja. Was autotune beter samen met Cher achtergebleven in 2000? Waarschijnlijk ook, ja.

Gert Vanlerberghe op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Gert Vanlerberghe op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Gert Vanlerberge mitrailleurde weer als vanouds woorden het publiek in, al speelde een synchronisatieprobleem hem enigszins parten (en met hem overigens ook veel andere artiesten + presentie tijdens Oh My! Droef, eigenlijk). Jammer, want zijn slam mag er best zijn. Wie ook weer zeer aanwezig was, was Kobbejaeger, heraut van onapologetisch West-Vlaams hedonisme en verlangen naar of het leven soms ook iets meer mag zijn. Van ons mag hij dat verlangen.

Still uit de video van Wim Vandeleene
Still uit de video van Wim Vandeleene

Dan Wim Vandeleene, die al jaren hard, bescheiden maar met succes aan zijn weg timmert in de poëzie. Iets minder dan 10 jaar geleden stond hij nog enigszins verlegen uit een schriftje te lezen. Maar nu “bloeide hij waar hij wortel schiet”. Dwarrelende beelden van bladeren en bos vormden een mooie achtergrond voor Vandeleene die de luisteraar in zijn wereld trok.

Your Local Pirates op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Your Local Pirates op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Quinten De Coene had niet erg veel geluk met de combinatie van buitengeluiden, stem en muziek. Misschien een andere keer binnen opnemen. Mooie violen wel. Muziek was ook te vinden bij Your Local Pirates, al was er maar één piraat tegelijk op beeld, wat leek op iets uit de stal van het goeie ouwe protestlied. Een Nederlandse dame, een oudere man met een piratenpotsje en dan nog een oude jongere die iets deed in het Frans vanuit het perspectief van zijn huisdier.

Rinus Van De Melkwegboer en Vladimir op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Rinus Van De Melkwegboer en Vladimir op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Deel 2
Rinus maakte een ‘Trump’-cocktail die voor de duidelijkheid niet bedoeld is om zelf te maken of te consumeren, want – on-brand voor de Oranje Golem – het ding is wellicht dodelijk. Vladimir Kogdoiradov was in de buurt om de cocktail goedkeurend uit te proberen, maar zijn maag is wellicht gemaakt van stevig Sovjetbeton. Rinus maakte daarna een Maggie De Blocktail, die arme Vladimir opnieuw mocht proeven. Om bij de dorst aan te sluiten was er nog een mededeling van algemeen nut van Robijn, barman van ‘Het volkshuis’, die hoopte snel weer zijn deuren te kunnen openen voor er iemand zou doodvallen van Rinus’ thuisgebrouwde cocktails.

Jan-Bart Leo op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Jan-Bart Leo op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Jan-Bart Leo had nog steeds evenveel haar en had deze keer minder last van een vuile valwind, wat zijn performance deze keer een stuk sterker maakte. Hij ging daarna in het gras liggen om een ander type ‘gras’ toe te zingen.

K@ op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
K@ op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Les Moretales speelde met uitgeknipte figuurtjes aan stokjes terwijl er een soort van ‘Meneer de Uil’-stem uit een antieke radio kwam. Het idee – in zwart-wit uitgevoerd – was creatief gevonden, maar de transistorradiostem was moeilijk te verstaan. K@ bracht daarna een rustige gitaarballad met de bluesrock-stem die het Droef-publiek intussen van haar kent. Zeg nu nog eens dat Gentenaren niet van Antwerpenaren houden, want het was vast al de vijfde of zesde keer dat ze Droef opluisterde met haar aanwezigheid. [Red: tweeëneenhalfde keer]

Franky Bordo's videogedicht op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Franky Bordo’s videogedicht op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Franky Bordo 1577 deed iets in een soort Afrikaans (?) met live action painting erbij. De man zelf was een schim achter semidoorzichtig plastic dat in zwart en wit werd voorzien met verftrekken. Op de achtergrond het zachte geruis van wind en regen. Franky fluisterde lieve woorden en was zeer teder.

Sarah De Grauwe op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Sarah De Grauwe op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Deel 3
Sarah De Grauwe stond eerst aan een haventje met heel charmante meeuwen (de wind was minder een probleem dan bij sommige andere buitenperformances, maar buitenopnames maken met woordkunst is gewoon moeilijk) en daarna thuis op ’t gemak (niet dàt gemak). Vreemd hoe iemand tegelijk Limburgs en Gents kan klinken.

Pol Couter en Bart Dauwe op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Pol Couter en Bart Dauwe op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Pol Couter en Bart Dauwe, een hip geklede gitarist en een acteur-stemperformer in een gilet die eruit zag alsof die elke dag in de mijnen ging werken. Tussen hen in stond een mandje met hout en takken en deelde Dauwe een paar tranches de vie. Aldoor dacht je dat het mandje in brand zou vliegen, maar dat gebeurde niet. Heel even leek Bart op het einde een hartaanval te krijgen, maar dat gebeurde ook niet. Ze brachten teksten van Coenraed De Waele, een poëzie-oudstrijder die helaas niet meer onder ons is. [Red: Coenraed is niet dood hoor]

Tochthond op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Tochthond op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Tochthond had knip- en plakwerk gemaakt van een absurdistische woordcollega. [Red: collage?] Door de desynchronisatie viel alles wat in het water (of de gin). Zijn tips om niet gek te worden tijdens lockdown en thuis te werken hadden verdacht veel weg van het omgekeerde. Hura brak door de gekheid met een blinkende gitaar en transporteerde de toeschouwer naar een door de zon gebakken landschap ergens in het Wilde Westen, waar dromen dood liggen samen met skeletten van buffels.

Framan op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen
Framan op Oh My Droef! Screenshot: René van Densen

Domien Vloeberghs, de voorlaatste performer, is een naam uit het stand up-circuit en kan je ook al gezien hebben als MC op avonden in ‘Villa volta’. Hij had een doos oneliners meegebracht met zijn eigen reactiegeluiden. Framan was de afsluiter. Hij bracht een soort demonische kermismuziek vanuit een smaakvolle kunststudio en sloeg daarna serieus elektrisch aan het shredden. Ik weet niet of ik de man zou willen tegenkomen om 4u ’s ochtends in een mistige steeg.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *