Robert Schuit op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert
Als het woord droogtragisch bestond en niet een rood kartellijntje van de spellchecker opleverde, zou het van toepassing zijn op de onderkoning van het ZKV (Zeer Korte Verhaal), Robert Schuit. Of is hij de Jonkheer, of wellicht de Nar? Feit is dat Robert ergens in het denkbeeldige Hof der ZKV thuishoort, en dat uitte zich reeds in drie wisselgrillige kortverhalenbundels en een veelvoud aan bibliofiele uitgaven (daar valt meer geld mee te verdienen). Robert Schuit (1978) debuteerde in het onheilsjaar 2012 als Joubert Pignonmet de roman-in-korte-verhalen Er gebeurde o.a. niets. Dit boek belandde op de longlist voor de Academica Literatuurprijs, maar won de prijs niet. Voor het verschijnen van het vervolg Huil maar ik wens je uitstel toe (2015) schreef hij een theaterstuk: Waar beren drinken, een geweigerde roman: Dierenkerkhof nummer drie, en reportages en verhalen voor o.a. Nieuwe Revu, HP/De Tijd, De Revisor, De Titaan en Das Magazin. Robert Schuit is een graag geziene gast op voorleespodia als Lowlands, Crossing Border en de Boekennacht. In 2017 verscheen zijn derde bundel Mooie lieve schat en de geruchtenmolen gonst dat een vierde boek in blijde verwachting is. Omdat één van de organisatoren van Droef vaak in zijn verhalenbundels opduikt hebben we hem kunnen bewegen op ons podium wat voor te komen dragen. Toen hij hoorde dat we Tim Foncke er ook al eerder eens in geluisd hadden raakte zijn kinderhartje-op-leeftijd nog wat meer verheugd, gezien de heren wel eens vaker een podium mochten delen.
We kennen Robert overigens als een enorm lieve jongen maar mochten dat niet aan jullie verklappen van zijn moeder.