Droef 3Di

Op 22 november 2017 vond in café Het Volkshuis de derde editie van Droef plaats – Droef 3Di, want een kans om te flirten met misplaatste nostalgie naar de jaren ’90 laten we niet onbenut. Droef 3Di was een beetje zoals een derde akte in een trilogie waarvan de oorspronkelijke bedenker niet meer komt opdagen en alle acteurs vervangen zijn door B-acteurs. Point in case: bedenker René van Densen was hier niet en liet de presentatie over aan de man die in de tweede editie live schunnige commentaren op zijn poëzie zat te schrijven, Anton Voloshin.

Voor het voetlicht traden een hele keure aan semi-professionele droeftoeters en marginalen.

  • Didi de Paris: Als er iemand van droef zijn een carrière heeft gemaakt, dan is het wel Didi De Paris. Een carrière maken is op zich niet zo droevig, maar wel als het een treurige carrière is waar je grootste succes is om de beste dichter te zijn op een avond vol amateurs.
  • Lindah Nyirenda: Lindah heeft een indrukwekkend palmares: ze doet radiowerk, schrijfwerk, denkwerk en spreekt vlot Nederlands, Frans en Engels en in alle talen zijn haar teksten even hemeltergend slecht. Lindah weet dus heel goed wat ‘droef’ zijn betekent.
  • Philip Volckaert: Philip Volckaert houdt er een eigenzinnige filosofie op na. Hij timmert al jaren heel hard aan de weg naar beneden. Geen dieptepunt is hem te dol. Nadat hij werd geëxcommuniceerd uit West-Vlaanderen omdat hij de enige leerling op het priesterseminarie was die geen corrupte pedofiel was, spoelde hij aan in Gent en begon hij van de weeromstuit te dichten. Dostojevski had indertijd zijn beruchte ‘Aantekeningen uit het ondergrondse’, maar Philip Volckaert trakteerde ons op zijn ‘Aantekeningen uit de wc van de Lidl van Charleroi.’
  • Ruben Van De Woestyne: Poëzie is geen gemakkelijke stiel. Dat komt omdat bijna niemand poëzie leest behalve mensen die poëzie schrijven; en tere, wufte wezens met rare kapsels die zich liefst verschuilen achter hun sanseveria en zeker niet op een evenement willen gezien worden. Ruben Van De Woestijne is echter geen wuft figuur die zich schuilhoudt achter een sanseveria, hij is een sanseveria. U kan zich voorstellen dat zijn bestaan niet bepaald een pretje is.
  • Wagonman: Gent heeft als bekendste dakloze Zakman, en de NMBS heeft Wagonman. En hij maakt muziek! Hij voedde onze innerlijke zwartzak met zijn deprimerende tonen!
  • Traumaterrestrial: Rinus Van De Melkboer is één van de oorspronkelijke bezielers van ‘Droef’, wat hem dus officieel ‘zielig’ maakt. Als Rinus niet bezig is zijn Dali-snor met pommade aan het inwrijven, houdt hij zich op in een wereld van vale geluiden, verontrustende samples en naargeestig gelach. Peter De Koning daarentegen is jammer genoeg geen echte koning en hij heet ook niet Peter. Zijn echte naam is Ronny Cremmery. ‘Traumaterrestrial’ is wat er gebeurt als droevige mensen elkaar ontmoeten en besluiten om samen depressief te doen. Geluidskunstenaars Rinus en Peter smelten in dit project op Lovecraftiaanse wijze samen tot een existentiële horrorvertoning die geen enkel spatje optimisme heel laat. Zelfs hun naam doet de tong al in psychotische tentakels omslaan.

Het publiek op Droef 3Di, foto Rick Brands


Anton Voloshin op Droef 3Di, foto Rick Brands


Didi De Paris op Droef 3Di, foto Rick Brands


Wagonman op Droef 3Di, foto Rick Brands


Ruben Van de Woestijne op Droef 3Di, foto Rick Brands


Philip Volckaert op Droef 3Di, foto Rick Brands


Traumaterrestrial op Droef 3Di, foto Rick Brands


Peter De Koning op Droef 3Di, foto Rick Brands

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *