Posterontwerp Droef Afgelast. Design: René van Densen
Om met de meest prangende vraag te starten: vanzelfsprekend stopt Droef niet. We vonden het gewoon zelf heel erg grappig om over gans Gent affiches te hangen met als aankondiging ‘Droef Afgelast’ en dan ook echt een persbericht te schrijven dat we er zogezegd mee stoppen. Dus was er een (tot twee keer toe) vertoonde aankondiging afgelopen woensdagavond dat Droef niet langer meer in Gent plaats zou vinden, maar.. in Dworp, of all places. Ondergetekende heeft zich namelijk krampen gelachen toen hij recent als niet-Belg deze plaatsnaam voor het eerst ontdekte. Maar het was allemaal maar een grapje en ondanks de donatievraag deed het publiek dan ook een relatief bescheiden bijdrage in de hoed die rondging. Maar alle beetjes helpen, zei de mug, dus we zijn er toch dankbaar voor, en we hebben er zelf goed om kunnen lachen. December is een veilige maand voor zo’n lollig gokje, aangezien ook vorig jaar dit niet de best bezochte editie was. Toch was er nog aardig wat volk, wel minder dan we – verwend als we zijn – gewoon zijn geraakt. Was de grap dan toch gelukt en dacht men dat het niet doorging ?
Terugblik 2 1/2 jaar Droef, op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Eerst enige zelfkritiek
Bon, het past niet om je eigen werk te recenseren dus het openingsgedicht en de Dworp-grap laat ik buiten beschouwing. Behalve dat het bij de montage wel wat met me deed om al die artiestperformances op een rij te zien. En dan missen we er nog een aantal, want van de eerste drie edities zijn er bijna geen videoregistraties, noch van de Open Mike op DroeFive Live. Met enige zelfkritiek noem ik mijn eigen videoproductie ronduit knullig en ook organisatorisch verliep Afgelast achter de schermen weer ouderwets chaotisch. We moesten helaas ook melden dat één persoon op ons affiche zelfs inmiddels overleden bleek te zijn, waardoor we de overige ‘uitvallers’ gelukkig konden prijzen nog bij de levenden te behoren. Onze arme debuterende presentator Koenraad had het ook lastig met alle last-minute wijzigingen en improvisaties, tja, het lijkt er toch hard op dat Droef altijd een beetje een rommeltje zal blijven. Maar nu hard genoeg tegen ons eigen initiatief aan geschopt, hoe verging het de artiesten ?
Rinus Van De Melkwegboer en Franky Bordo op Droef Afgelast. Foto: onbekend
Uitvallers galore
Traditioneel inmiddels bij Droef: de uitvallers… Kaat Hermans kon er niet bij zijn (zometeen meer), Didi De Paris was herstellende van een operatie, waar El Raphaele uiteindelijk bleef is me nooit duidelijk geworden, evenmin Soheil Ali Sabery. En Helga De Witte konden we enkel nog in de aankondiging herdenken. En dan spreek ik nog niet van de afvallers en hergeplande artiesten die aanvánkelijk allemaal op het affiche zouden belanden, want in November vreesden we nog dat het een show van drieëneenhalf, vier uur zou gaan worden. Misschien was het dus ook maar best zo. Met de uitvallers.
Coenraed De Waele op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Coenraed De Waele
Die eerdere namiddag kwam, vers van de pers, een lading dozen bij Coenraed De Waele aan de deur: zijn kersverse nieuwste bundel. Hij stond te trappelen om deze te presenteren en wou niet wachten tot hij in de tweede helft aan de beurt was. Of hij niet in twee sets kon optreden, drie gedichtjes als opener, en later meer. Het was toch al chaos dus nog een wijziging in het programma kon er wel bij. Zo kregen we een aankondigende Koenraad, een korte Coenraed, en een Koen op een rij. Gedurende de show verkocht Coenraed fluks zijn bundels. Voor hij in de tweede helft zijn volledige set kon doen, was hij blijkbaar plots naar buiten gewandeld en zagen we hem tot onze verbazing niet meer terug. Dat zijn geen afspraken zo, meneer De Waele. Wij kunnen zelf voldoende chaos scheppen, daar hebben we u niet voor nodig.
Koen Blauwblomme op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Koen Blauwblomme
Koen Blauwblomme had de zogezegde eer om het tij van de avond te keren. Na chaos en alle Dworp-flauwekul bracht bij emotionele poëzie, hierbij cinematisch ondersteund door aangrijpende security-beelden van een vermeende aanslag. Hij wist de koddig naar binnen wijzende vinger die Droef door de projector gedukeld had, weer naar buiten te krijgen en het publiek over de waarde van een mensenleven na te laten denken. Het hoefde daarom niet direct de duisternis in, want Koen bracht ook liefdevolle woorden en enkele glimlachen mee op het podium.
Peter Horneland op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Peter Horneland
Eigenlijk wilden we daarna Kaat Hermans op het podium hebben, maar daarover zometeen meer. Door een verwarring stond Peter Horneland er als eerstvolgende spreker, en nam een collectieve biecht af. Mensen moesten hun hand in de lucht steken – Raise your hand if – bij zijn uitspraken als zij zich erbij konden aansluiten. Dit leverde zowel enorm grappige reacties op als stillere overwegingen en broodnodige publieksinteractie. Ik schreef al dat de dingen niet echt gingen zoals gepland: hierdoor kwam Peter later nog een keer terug.
Kaat Hermans in een videoverhaal op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Kaat Hermans
Arme Kaat… ze dacht dat het wel zou meevallen maar de keelontsteking die ze geduldig probeerde uit te zitten maakte het haar onmogelijk er deze avond bij te zijn. In allerijl en overleg hebben we een videoversie gemaakt van één van haar schrijnende schrijfsels als straathoekwerker. Met het oog op de Warmste Week, waarbinnen zij en enkele collega’s zich vanzelfsprekend ook gaan inzetten, vonden we het als organisatie toch belangrijk om minstens één van de Straatpraat-verhalen aan het publiek voor te leggen. Er werd stilletjes gedronken van pinten om het slikken van de keel te verbergen.
Daphné op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Daphné
Gelukkig was er toen Thomas Maarten ! … Nee, toch Daphné ! Alweer geschuif in het programma… Deze getalenteerde jongedame bracht een viertal liedjes van eigen hand waarvan pakweg 50% in het West-Vlaams, zoals ze voorzichtig aankondigde. Waarom deze disclaimer in de stad die toch al gekend is als de officieuze hoofdstad van West-Vlaanderen werd ons niet helder. Weinigen in het publiek die het niet konden verstaan, waarvan akte. Daphnë’s songs hebben een breekbare potentie en haar podiumprésènce is ook aardig op het juiste pad, dus hopelijk mogen we haar nog enkele keren horen spelen voordat we daar allemaal flink voor in de buidel moeten tasten.
Swa op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Swa
Na een pauze die weeral ietsje uitliep vertoonden we dus nogmaals de Dworp video. Nee wacht, want er was weer miscommunicatie. Ineens stond daar – op ons verzoek – Swa, want de openingsact van het tweede blok was niet komen opdagen. Wij roeien met de riemen die ons budgetloze scheepje heeft, mensen… Maar Swa wás er (we hadden hem eigenlijk voor komende Februari in de planning) en hij had juist een nieuwe dichtbundel uitgebracht waar hij dus dankbaar uit kon voordragen. In zijn smeuiig Gents accent sneuvelden aanvankelijk zijn gevoelige woorden regelmatig in het geroezemoes van het publiek. Zijn grappen grepen echter alle lachspieren bij de lurven dus het was geen gebrek aan aandacht. Misschien was zijn schrijnende, bewogen leven een beetje teveel na een al menselijk heftig eerste blok ? Wie het weet mag het zeggen.
Peter Horneland op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Aapjes kijken
Het was voor mij een verrassing, maar dat beroemde verhaal over het experiment met de apen en de ladder en de banaan, dat is dus nep. Welk verhaal ? Ja hallo. Enfin, feek niejws dus. Meesterlijk begon Peter Horneland – ja, daar was-ie dus nog een keer – een tekst erover voor te dragen, om die in iemands handen te drukken en op de volgende zin te wijzen. Klakkeloos las die de zin voor en gaf het papier door. Zo draaide Horneland het verhaal over het neponderzoek fenomenaal op z’n kop en konden we met z’n allen aapjes kijken.
Woordkaders op Droef Afgelast. Foto: Franky Bordo
Woordkaders
Afgelast was een editie met veel publieksinteractie, achteraf. Zo viel ook Philip Volckaert goed in de toon. Hij liet mensen kiezen tussen de kaders met steekwoorden en grappige suggesties, om vervolgens het bijpassend gedicht voor te dragen. Er vielen geen scherven, ook geen stiltes. Na de ongemakkelijke interactie met het aap-verhaal (geen broodje) was het publiek duidelijk blij om gewoon weer anoniem dingen te roepen. Na eerdere acties als het ‘voorleeslint’ (edities 2 en 4) en de voxpop op Droef Veto was dit alweer een mooi concept dat publiek de presentatie in tovert. Meer van deze experimenten aub !
Thomas Maarten op Droef Afgelast. Foto: Philip Volckaert
Thomas Maarten
Thomas Maarten bracht met voetpedalen stevig op de grond en projecties in de wolken iedereen in stormachtige vervoering met zijn composities en zachte dromerige stem. Zo, ik stort even wat superlatieven in één zin. Maar voor wie er niet was spreken de opnames boekdelen – ondanks alle beschreven chaos zijn de videoregistraties van Droef Afgelast absoluut een kijktip dus check ze uit wanneer ze op deze site verschijnen – of toch totdat Robijn van Het Volkshuis bij iedereen langsging om te vragen van wie die koersfiets was die aan het hek buiten geketend stond. Dat belandde helaas óók op de videoregistratie… Gelukkig werd het mysterie van de koersfiets later ook opgehelderd, heb ik begrepen. Wel met het droevig verlies van een kettingslot. Enfin, Thomas Maarten vervoerde ondertussen harten en oren en die moet u zeker (nog) eens live gaan checken.
Werd het Droef.Dworp ? Foto: Philip Volckaert
Het was nog niet gedaan…
Na het stillen van de snaren van Thomas Maarten haastte ik me naar buiten wegens een hoognodige pit stop, maar ik werd bijna direct terug naar binnen gestuurd want mijn kompanen stonden in Dworp-shirts op het podium en het was aan mij om iedereen gerust te stellen. We hadden voldoende in de hoed opgehaald, Droef.Gent wordt geen Droef.Dworp (of zelfs Droef.Lot). We treffen elkander dus in 2020 op Lorem Droefsum. Woensdag 12 februari, zet het maar vast in uw agenda’s. Het zal wel wéér één grote janboel worden. De muziek van Melanie laafde onze droeve zielen en gezamenlijk klonken we dit Droeve jaar uit.