Lorem Droefsum, het verslag

Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge
Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Eerst even een vacature: Droef zoekt recensenten. Als u van ons cultuurpodium heeft genoten (of juist niet) staat het u vrij om een streng, eerlijk oordeel te schrijven en naar ons te sturen. We zullen het vermoedelijk plaatsen. Want nu is het potdorie alwéér zover dat onze oprichter een verslag schrijft: onpartijdig is anders.

Openingsvideo van René van Densen op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert
Openingsvideo van René van Densen op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert

Sterker, meneer verzorgt al ruim een jaar bij elke editie een openingsvideo en heeft dus het monopolie op de te zetten toon. Om het erger te maken, sprong meneer onder het pseudoniem ‘Dennis van Renesse’ op het podium als presentator. Alsof we hem niet enkele seconden eerder in een video hadden gezien – toegegeven, vermomd als een waanzinnig geworden Abraham Lincoln. Daar hielp zelfs het Droef mondkapje niet aan (en waarom denken ze bij Droef dat COVID-19 iets is om om te lachen wellicht ?), beste ‘Dennis’.

Dennis van Renesse op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge
Dennis van Renesse op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Het ergste van alles: hij schrijft deze tekst ook nog eens! Van Densen is definitief schizofreen geworden, zoveel is helder. Dus voor een objectief oordeel zijn we afhankelijk van uw reacties, die we verwelkomen onderaan dit verslag. En iemand, iémand, neem die taak weg bij René en maak ons weer eerlijk. Dat is toch het minste dat Droef verdient. We hebben immers zelfs al twéé fotografen bij dit verslag !

Tochthond op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert
Tochthond op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert

Ma bon. Als we even de slechte mini-gedichtjes van ‘Dennis’ negeren begon de avond bij Tochthond. Een kwartaal of drie geleden stond dit heerschap ook op onze planken maar hij bracht volledig nieuwe humoristische kortverhalen mee. Meer baard, minder confessies, meer zelfverzekerdheid vielen op bij deze herformance. De verhalen kwamen sterk over, met nu echt de energie van een husky, wel degene die vooraan de sneeuwslee aanvoert. Dat mag niet verbazen aangezien dit heerschap sinds zijn Droef debuut zelf regelmatig zowel aan het organiseren als aan het optreden is gegaan, en binnenkort zelfs een volledige zelfhulpvoorstelling brengt (wist u dat al ?).


Dany Boy Diamond op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Dany Boy Diamond charmeerde alvast in schuchterheid. Als de man zich letterlijk achter zijn gitaar kon verstoppen had hij het wellicht nog gedaan. Maar dat weerhield hem niet om – in oogverblindend kostuum – liedjes te brengen. Kort, bluesig met een ontwapenend onschuldig stemgeluid – als een teder leed of lichte melancholie. Het was de eerste keer dat hij optrad met zijn eigen nummers, daar merkten we eigenlijk niet zoveel van. Op wat zenuwen na, die hij echter ook goed met het publiek weglachte. Bis !

Swa op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert
Swa op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert

Twee edities op een rij Swa? Welja, waarom niet. In december sprong Statistisch De Beste Dichter Van De Brugse Poort spontaan in voor een uitvaller, maar al lang geleden was afgesproken dat juist op Lorem Droefsum hij zijn nieuwe bundel mocht etaleren. “Shut up,” viel hij even uit naar het luidruchtig publiek, en terecht. De voordracht was levendiger, de selectie aan poëzie divers, en tot grote hilariteit van iedereen zat er een elektronische echo in de zaal – zat iemand tegelijkertijd de livestream te bekijken soms ? Er zijn toch rare mensen in de wereld.

Rhea Cecile op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge
Rhea Cecile op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Maar genoeg white priviliged men, het werd hoog tijd om wat dames aan het woord te laten. Rhea Cecile beet de af, met zachte beetjes en dromerige woorden. Duister was het alleszins zeker niet wat ze bracht, teder wel. Ook dat mag Droef zijn. Met een beetje speelse seks, een schalkse meisjeslach in rijmwoorden, een confidente kwetsbaarheid terwijl ze in volle spotlights het daardoor onzichtbare publiek toesprak. Als u het niet erg vind gaan we haar toch nog eens terugvragen.

Laure Machtelinckx op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert
Laure Machtelinckx op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert

Alvast zeker terugkerend op ons podium was Laure Machtelinckx, terug uit Frankrijk en terug bij Droef. Terugger kon eigenlijk niet. Weeral met poëzie als muziek, en muziek als poëzie. Ze lachte nog dat ze nu van drie akkoorden (vorige performance) naar twee akkoorden terugschakelde, maar daar merkte tien minuten lang bijna niemand iets van. Iedereen was volledig akkoord met vier minuten meer en een akkoord minder.

Sieben Vanhemelryck op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge
Sieben Vanhemelryck op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Na de pauze werden de traditionele uitvallers wat voelbaarder. Wim Vandeleene had een dubbele planning, en de Sansevieria’s kampten met ziekte (ondanks de aanwezige mondkapjes). Dat maakte het tweede blok een stuk korter dan het eerste, want de organisatie hield nog voor de zekerheid ruimte in het programma voor het damesduo tot die zich officieel ziekmeldden.

Door al het geschuif was het onmiddellijk na de pauze aan inmiddels-Droefveteraan Sieben Vanhemelryck om de toon terug te zetten. Dat deed hij voortreffelijk overigens: van de meer zichtbare zenuwen bij eerdere performances was al vrijwel niets meer te merken, wat zijn voordracht zeer ten goede kwam. De ritmes in zijn tekst kwamen hierdoor ook meer naar voren dan in eerdere performances. Al met al is Droef een interessante zandbak geworden waarin u Sieben’s podiumperformance langzaam ziet opgroeien. Dat belooft binnenkort een keer goed mis te gaan met een bar, bar slecht optreden natuurlijk. We blijven pessimistisch hè.

Robert Schuit op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert
Robert Schuit op Lorem Droefsum. Foto: Philip Volckaert

Ondergetekende kent Robert Schuit al zeer lang en heeft hem op sommige plaatsen mogen aankondigen onder twee prominente pseudoniemen. Maar op Lorem Droefsum was het een eer eindelijk dit heerschap onder eigen naam aan te kondigen. Dat weerhield Schuit niet om de evergreens van zijn alter ego Joubert Pignon te berde te brengen, overigens. (Merkt de auteur op die ondertussen zelf onder pseudoniem op het podium sprong.)

Aangezien een groot deel van het publiek onbekend is met zijn Zeer Kort Verhaal(ZKV)-bundels, was dat niet erg. Er werd smakelijk gelachen met Het Lelijkste Schiderij in de wereld, geschokt gegrinnikt om het per ongeluk gedode kind, en meer. Als volleerd professional klokte Robert bijna exact veertien minuten voordracht (er was tien minuten afgesproken omdat Robert beweerde dat hij meer dan tien minuten niet grappig is, maar dat was ongetwijfeld buiten het gedicht in het Wookee gerekend) en liet het publiek dorstig naar meer.

Michiel P. op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge
Michiel P. op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Michiel P. had vooraf gevraagd om hem vooral zo zenuwachtig mogelijk te maken. Hij bracht een theatrale monoloog die hij samen met Jan Verstraete had uitgewerkt, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een man (ergens in 1973) die smoorverliefd op zijn auto (een kever – ik begrijp dat wel, dat zijn ook prachtige wagens) werd en zich eraan vastketende. Zijn tekst over deze allesvernietigende liefde ontspoorde even en samenwerken met Franky Bordo is niet altijd even evident, maar in acht genomen dat Michiel schijnbaar 11 jaar niet op een podium had gestaan, was het een knap staaltje korttheater.

Franky Bordo 1577 op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge
Franky Bordo 1577 op Lorem Droefsum. Foto: Jonas Besbrugge

Jahallo, over Franky gesproken. Keer op keer had hij vooraf benadrukt dat hij ‘één gedicht ter afsluiting’ zou brengen. Iets in het Frans zelfs. Hij stond niet voor niets met zijn protserige naam (1577 komaan) gepropt tussen de anderen op het affiche. Dus als presentator kondigde ik meneer enthousiast aan, hij kwam op, zwaaide, ging weer af. En met Franky Bordo weet je het nooit zeker, dus zowel publiek als presentator hield zijn adem in wat zou komen.

Er kwam gewoon helemaal niks. Bij een snelle inspectie achter het gordijn na een minuut bleek meneer zich al aan het omkleden te zijn. Dus dat was Lorem Droefsum blijkbaar… Direct vloog ZoOf erin om het onderdeel Droove van de fijne muziek te voorzien waar men pessimistisch op kon dansen. En ik zwoer nooit meer iets te presenteren, dus van Dennis heeft u ook het laatste gezien.

Bon, dus wie schrijft de volgende keer het verslag ?

POST SCRIPTUM – Na het schrijven van dit verslag ging ik alweer op poster- en flyertour voor de komende Droef Doop. In café Hotsy Totsy trof ik Tochthond. Hij wist anekdotisch te melden dat op de dag van Lorem Droefsum hij een van de posters dwarrelend op straat op zijn pad trof. Maak dat mee !

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *