Oh Mega Droef!, het verslag

Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios

Ondanks het prachtige lenteweer waren er toch nog een paar dozijn enthousiaste voordrachtsliefhebbers afgekomen op de allerallerallerlaatste uitgave van Droef, het zelfverklaard cultuurpodium voor pessimisme, dat sinds juli 2017 het Gentse culturele leven had doen trillen op zijn grondvesten.

René van Densen op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
René van Densen op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios

Nadat het brein achter een en ander, de in een olijk Dworp-T-shirt geklede import-Gentenaar René van Densen – gewezen nachtburgemeester van het circa 100 kilometer noordoostelijk gelegen provinciestadje Tilburg – een uitgebreid dankwoord ten beste had gegeven, was het aan de charmante spreekstalmeesteres van dienst, de in een schattig kipnugget-kleedje gehulde zangeres Daphné, om de eerste act van de avond aan te kondigen, de dichter Franky Bordo, die samen met René van Densen en Rinus van de Melkwegboer 5 jaar lang het hart van Droef Gent had gevormd. Het zou een gedenkwaardig optreden worden waar nog decennialang, zo vermoed ik, over zal worden nagepraat – niet in de laatste plaats vanwege het feit dat Bordo op meesterlijke wijze in het midden wist te laten of hij nou zwaar in de olie was, dan wel een geniale vorm van absurdistische voordrachtskunst uit zijn hoge hoed had weten te toveren.
Lees verder “Oh Mega Droef!, het verslag”

Droef Ranonkel, het verslag

Noot van de Droef organisatie: om uiteenlopende redenen hadden we bij Ranonkel een groot aantal uitvallers. Helaas óók wegens COVID-19. Maar doordat cafés om 23u moeten sluiten, moesten we het programma toch kort houden, dus de uitvallers gaven de overige artiesten per ongeluk extra ademruimte. Die goed is benut. Hieronder een verslag van Gert Vanlerberghe!

Mijn eigen setlist voor Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe
Mijn eigen setlist voor Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe

En toen ging Droef weer live. Want het mocht weer van nonkel Frank. Droef Ranonkel viel vroeg in het jaar der vrijheid 2022. Net toen we nood hadden aan nog eens onnozel doen op een podium. Dat hebben René en zijn kornuiten weer mooi geregeld. Tijd voor zorgvuldig georkestreerde chaos. Lees verder “Droef Ranonkel, het verslag”

Night Of The Living Droef, het verslag

Zo, dat was spannend – voor onszelf. Night Of The Living Droef, want we waren weer live onder elkaar. Terug in Het Volkshuis, nu zonder Robijn of Greetje maar met nieuwe uitbaters. We zouden een aantal dingen volledig moeten heruitvinden en ook een projectiescherm werd last minute geïmproviseerd. De organisatie was middels grote kartonnen replica’s de ganse avond op het podium vertegenwoordigd. Later die avond zouden we ook langdurige technische geluidsproblemen hebben en met scherpe snerptonen het halve publiek wegjagen. Oja en men moest dus een QR-code bij zich hebben en zo. Voor wie dit ver in de toekomst leest: met deze vierkante stippelcodes konden we aantonen dat we volledig gevaccineerd of recent getest op COVID-19 waren. Om zo besmettingsgevaar te minimaliseren in deze roerige pandemietijden. Ook hadden we doktersbriefjes voor ons publiek gereed liggen – ook al had iedereen de volgende dag vrij wegens feestdag…
Lees verder “Night Of The Living Droef, het verslag”

Xanadroef – een rapport


Het lijkt alsof ‘Droef’-evenementen intussen al meegaan sinds mensenheugenis en iedereen is de tel kwijt, maar ‘Xanadroef’ was de 28ste editie van het hoofdpodium, 5 edities buiten categorie buiten beschouwing gelaten. 28! Dat zou bloemen noch kransen kunnen verdienen. Hopelijk werd Xanadroef ook de laatste niet-echt-live-editie van het evenement, dat weliswaar live vertoond werd in café ’t Postje op de Korenmarkt in (uiteraard) Gent, maar het nog altijd zonder live artiesten en dito podium moest stellen.
Xanadroef was een beetje een ‘wereldeditie’, met artiesten uit Mexico, Kaapverdië, Zambia, Peru, Argentinië, Indonesië, Nederland en zelfs Antwerpen.
Lees verder “Xanadroef – een rapport”

Dan schrijf ik zelf ook de review maar.


Eerlijk is eerlijk: dat ging niet best hè? De derde en laatste online editie van Droef was voornamelijk mijn idee, de rest van de directie zag er geen brood in. En het is zo hilarisch geflopt als evenement (maar zeker niet inhoudelijk ! Compliment aan alle artiesten) dat ik er inmiddels enkel nog maar om kan lachen. Met deze hittegolf moet je immers spaarzaam zijn met je tranen. Dan schrijf ik ook maar de review om even goed de draak te steken met de grootste flopeditie van Droef ooit. En daarna gaan we in hiaat tot het weer mogelijk is om in Het Volkshuis live de show te organiseren.
Lees verder “Dan schrijf ik zelf ook de review maar.”

Oh My! Droef – een rapport

De openingsvideo van René zat vol schaapjes
De openingsvideo van René zat vol schaapjes

Deel 1
De 2de volledig digitale editie van Droef was een stevige baby van 2,5u. Peetvader René van Densen opende met een kudde schapen en een ingezakte regisseursstoel als een soort metapastoor, want daar bij hem is religie nooit ver weg, al is het dan religie van een verbasterd katholicisme waar stukken uitgesneden zijn en vervangen zijn door obscene prentjes. Presentatie was voor Droef-waarde Evelien Va Ro, die er zich met gusto in smeet en elke keer een andere outfit aanhad, in een weer andere kamer van (vermoedelijk) haar eigen huis.
Lees verder “Oh My! Droef – een rapport”

DMPS – een soort van een verslag

Droef Mesang Pur Sang

‘Droef Mesang Pur Sang’ ontleende zijn naam aan een obscuur stukje Gents dialect, zelfs zo obscuur dat ondergetekende (een rasechte Gentenaar) het niet eens kende. Daar heb je natuurlijk een antropologische buitenstaander voor nodig als René van Densen, een Nederlander die onderhand Gent beter kent dan de gemiddelde Gentenaar.
‘Mesang Pur Sang’ vond digitaal plaats omwille van de lockdownmaatregelen. Daardoor kan je de hele show ook herbekijken op YouTube, maar ik wil je alvast meegeven wat ik ervan vond. Onschuldig is mijn mening daarover allesbehalve, want ik maakte zelf deel uit van de show.
Lees verder “DMPS – een soort van een verslag”