Droef Ranonkel, het verslag

Noot van de Droef organisatie: om uiteenlopende redenen hadden we bij Ranonkel een groot aantal uitvallers. Helaas óók wegens COVID-19. Maar doordat cafés om 23u moeten sluiten, moesten we het programma toch kort houden, dus de uitvallers gaven de overige artiesten per ongeluk extra ademruimte. Die goed is benut. Hieronder een verslag van Gert Vanlerberghe!

Mijn eigen setlist voor Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe
Mijn eigen setlist voor Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe

En toen ging Droef weer live. Want het mocht weer van nonkel Frank. Droef Ranonkel viel vroeg in het jaar der vrijheid 2022. Net toen we nood hadden aan nog eens onnozel doen op een podium. Dat hebben René en zijn kornuiten weer mooi geregeld. Tijd voor zorgvuldig georkestreerde chaos.
Franky Bordo (links) en Nooit Nooit op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe
Franky Bordo (links) en Nooit Nooit op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe

Nooit Nooit opende met zijn geestige teksten, zowel uit zijn debuutbundel als nieuw werk. Als afsluiter kregen we de openingsdans van de nacht, met bijbehorende lichtshow. Het publiek durfde wel eens te participeren en Franky Bordo liep majestueus in de weg.
Franky Bordo (links) en Gert Vanlerberghe op Droef Ranonkel, foto: René van Densen
Franky Bordo (links) en Gert Vanlerberghe op Droef Ranonkel, foto: René van Densen

Daarna mezelf, ook wel bekend als Gert Vanlerberghe, met voornamelijk nieuw werk en een smeuïge passage uit m’n nieuwe roman ‘Het Nieuwe Lijden’. Tijdens de meest gevoelige gedichten begon die Franky Bordo luidruchtig te typen op een tot op de draad versleten tikmachine.

Coenraad De Waele op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe
Coenraad De Waele op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe

Vervolgens kwam doorwinterd stroppendrager Coenraad De Waele aan bod, met zijn absurdistische poëzie, waarbij het publiek wel eens in een breuk poogde te liggen. Tongzoenen met fazanten, dat beeld krijg ik niet meer uit mijn netvlies weg.
Celia Di Gioia op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe
Celia Di Gioia op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe

Na de pauze nam Celia Di Gioia ons bij de hand om mee af te dalen in de negen ommegangen van haar hel. Italiaanse smart met overgave overgebracht. Van Droef word je niet vrolijk. Gelukkig maar.
T-Loc op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe
T-Loc op Droef Ranonkel, foto: Gert Vanlerberghe

Tot slot alsnog een feestje met de Gentse raplegende T-loc. Dat hij die nacht maar één uur had geslapen weerhield hem er niet van ’t Volkshuis binnenstebuiten te draaien met zijn beats en bars. Franky Bordo ging nu helemaas los, vernielde een meubel hier en daar, en stuiterde al even gretig als T-loc op dat zwaar beproefde podium. Of T-loc nu de Gentse Skepta of Slowthai is, daar wil ik van af zijn. Dat hij sloten talent heeft, bewees hij nogmaals op die droeve, droeve avond.

Droef is wanorde. Droef is wedergeboorte. Droef is verblindend licht aan het eind van een veel te korte tunnel. Op Droef ben je nooit voorbereid. Droef is hardnekkig. Droef is een virus in de knoop met zichzelf. Droef is een hologram van Michael Jackson. Droef is januari. Ook in augustus. Droef is dansen omdat het kan. Huilen omdat het mag. Breed een café binnenstormen omdat we, veel te lang opgehokt, nog eens wilden ontsporen. Dat is gelukt.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *