DMPS – een soort van een verslag

Droef Mesang Pur Sang

‘Droef Mesang Pur Sang’ ontleende zijn naam aan een obscuur stukje Gents dialect, zelfs zo obscuur dat ondergetekende (een rasechte Gentenaar) het niet eens kende. Daar heb je natuurlijk een antropologische buitenstaander voor nodig als René van Densen, een Nederlander die onderhand Gent beter kent dan de gemiddelde Gentenaar.
‘Mesang Pur Sang’ vond digitaal plaats omwille van de lockdownmaatregelen. Daardoor kan je de hele show ook herbekijken op YouTube, maar ik wil je alvast meegeven wat ik ervan vond. Onschuldig is mijn mening daarover allesbehalve, want ik maakte zelf deel uit van de show.

Bob E Kelly
Bob E Kelly op Mesang Pur Sang, screenshot uit video

Alle artiesten zonden hun bijdragen in die vervolgens aan elkaar werden genaaid door René, Rinus en Franky en van introducties werden voorzien door Lukas Vanantwerpen op virtuele achtergronden van gevangenissen, virussen, flauwe mopjes en dies meer.
DMPS opende met een pianoditty van Bob E Kelly en een blauwe knuffel op de achtergrond. Zijn ‘Stay The Fuck At Home’ bracht alvast vrolijkheid in een pandemietranendal, waarop Serdi Beatbox met een gelijkaardig thema ‘Blijf Thuis’ beatboxte (je verwacht het niet, gezien de artiestennaam) vanuit zijn toilet.

Jan-Bart
Jan-Bart deed ook mee met Oh My Droef!, screenshot uit video

Daarna was het de beurt aan Jan-Bart en zijn artistieke witte haar, dat net als zijn tekst nogal hard in de wind wapperde. Mooie jas en concertpolsbandjes ook. Naarmate de wind kalmeerde nam zijn tekst toe aan kracht en voor we het wisten waren we er alweer uit, waarna de Amsterdamse Annemarie Brijder naar eigen zeggen “doelloos gitaar zat te spelen” in een ode aan alle bacteriën in het menselijke lichaam, wat smeriger klinkt dan het was.

Annemarie Brijder
Annemarie Brijder op Mesang Pur Sang, screenshot uit video

Marc Tiefenthal declameerde van zijn kant haarloze gedichten voor een webcam alsof hij al 40 jaar niets anders deed. Hij gooide er zelfs wat Frans tegenaan, begeleid door pornojazz uit de jaren ’70.

Kobbejager, foto vanaf Facebook
Kobbejager, foto van zijn facebook pagina

MC Deevie & De Kappiting hadden lak aan social distancing. Ze brachten vanuit een woonkamer West-Vlaamse rave-rap waar de bollen vanaf sprongen, en nauwelijks was dat verteerd of het was mijn beurt. Ik was niet alleen, echter, en had Twitter-mensen opgetrommeld om mijn poëzie in te lezen terwijl ik een filmpje afdraaide van een nachtwandeling over de Zomerliefweide.
We doken nadien weer het West-Vlaamse in met Kobbejager, die zo vrijgevig geweest was om zijn spoken word te voorzien van ondertitels. En spoken deed het, zijn tocht door slapeloze nachten, donkere gedachten en patatten zonder zout.

Nooit Nooit
Nooit Nooit op Mesang Pur Sang, screenshot uit video

Na een pauze waarin Frank Lukas’ haar kamde met een tak was het de beurt aan Nooit Nooit die gesproken worden bracht over een wemeling van soundscapes met een a l even wemelend hemd. Op zijn draaitafel stonden naast twee fluorescerende lavalampen ook een glas Westmalle, waardoor Nooit Nooit een beetje leek op een postmoderne Dracula die bijklust op obscure cultuuravonden. Hij beëindigde zijn optreden met een begrafenisliedje.

De nu al beruchte rookpauze met de mannen van Droef
De nu al beruchte rookpauze met de mannen van Droef, screenshot uit video

Muziek was er ook van Laure Machtelinckx, slaapkamerpop met een flou artistique rond foto’s en beelden van diverse jongens en meneren die wellicht Laures hart ooit gebroken hadden. De gevoeligheid werd terug op z’n kop gezet met een intermezzo van René, Rinus en Franky die doodgemoedereerd een sigaret rookten op een jaunty jazzmelodietje.

Woelvis
Woelvis op Mesang Pur Sang, screenshot uit video

Dan Woelvis. Die zat zacht op kussens omgeven door planten in een thuisstudio. Ze singer-songwritete over universele liefde en hartzeer op een klein gitaartje (of een ukelele?) waar toch een grote sound uit bleek te komen. Woelvis gaf de estafettestok door aan Michiel D’hondt en een wijnfles, waarbij de fles meer een sfeerdecorstuk dan wat anders. Hij las gedichten van een blad papier of een telefoon af aan de keukentafel met op de achtergrond zijn ongetwijfeld smaakvolle cd-collectie.

Kaft van het boek Hersenschade, door Free
Kaft van het boek Hersenschade, door Free

Na de bezadigde Michiel kregen we Free in onze collectieve nek gekletst, met als ongebruikelijk poëzie-onderwerp raves, goa-trance en door drugs geïnduceerde mind trips. Druggebruik is natuurlijk extreem cool, tenzij je in risqué poëzie spastisch kwijlen begint te vergelijken met zaadlozingen en gevingerde vuurvagina’s. Een zin die wellicht nog nooit eerder geschreven is in het Nederlands. Free doet drugs opdat wij het niet zouden moeten doen, vrienden.

Adilça Rodrigues Soares
Adilça Rodrigues Soares op Mesang Pur Sang, screenshot uit video

Voordat Woelvis en haar planten ons uitzwaaiden, gingen we nog op wandel met Adilça Rodrigues Soares, waar de wind de performance toch weer wat parten speelde maar we verder wel kennis maakten met sprankelende taal, die naar Adilça’s eigen bekentenis, “een tikkeltje grof” was.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *