Droef Doop #000, het verslag

Lukas Vanantwerpen, Franky Bordo en Sven De Swerts, foto: Philip Volckaert
Lukas Vanantwerpen, Franky Bordo en Sven De Swerts, foto: Philip Volckaert

Als Jackjohannes Hemp nog had geleefd, was hij enorm fier geweest op Droef Doop #000 want het was wellicht een van onze beste Droef edities. Let op, niet eens Droef Doop-edities dus (dat sowieso, want dit was nog maar de tweede ooit) maar naar mijn eigen bescheiden mening de beste Droef tot dusver. We hadden wellicht op een betere opkomst gehoopt, maar wie de voorstelling niet bij kon wonen heeft echt iets gemist en niet andersom.

De Krant Van De Ziel, foto: Philip Volckaert
Foto: Philip Volckaert
Droef Pierke en Bobadas leggen het concept uit, foto: Philip Volckaert
Droef Pierke en Bobadas leggen het concept uit, foto: Philip Volckaert

Een nadeel van de wat lagere opkomst is dat er weinig bundels van wijlen Jack verkocht zijn. Dat is jammer, want met de volledige opbrengst gaan we proberen een (permanent) gevelgedicht van een van zijn teksten te realiseren. Dus even tussendoor de commerciële boodschap dat u de bundel nog kunt aanschaffen via Boekjeswebshop.nl of door de Droef.Gent organisatie een bericht te sturen. Hopelijk kunnen we nog voldoende geld ermee inzamelen, anders gaan we een andere manier om het te financieren moeten vinden.

Pierke en Bobadas, foto: Philip Volckaert
Pierke en Bobadas, foto: Philip Volckaert

Maar: on with the show! In nagedachtenis van het Droef Pierke-karakter dat Jack had geschapen bij de eerste editie van Doop, was Omar Bouguerra in de rol gekropen, maar de Pier was te verdrietig en zag het presenteren niet zitten. Daarop nam Bobadas maar de microfoon over, en dit rollenspel werd vakkundig voortgezet gedurende de avond, waarbij langzaam Pier toch uit zijn schulp van verdriet begon te kruipen. Het werkte goed als een rode draad, zeker in de tweede helft, waar de heren enthousiast Jack’s favoriete bier achterover aan het kappen waren vanaf de zetel achter de performances. Een grote kartonnen Jack keek vanachter hen goedkeurend toe.

Giovanni Baudonck, foto: Philip Volckaert
Giovanni Baudonck, foto: Philip Volckaert

De fenomenale Giovanni Baudonck knalde daarna de avond stevig op gang met zijn gesproken woorden in Frans en Nederlands, en dat er helaas een ietwat storende kerel in het publiek spontaan geluiden dwars door zijn zinnen begon te maken, bracht hem niet van zijn stuk. Sterker, hij pakte het vlot in zijn optreden mee en etaleerde daarmee op bescheiden wijze zijn professionaliteit. Hoewel dit de eerste maal was dat we Giovanni op ons podium mochten verwelkomen waren we als organisatie al bekend met deze uiterst sympathieke en bevlogen woordenspuier, en we hopen hem nog vaker terug te mogen zien.

Tim Albus, foto: Philip Volckaert
Tim Albus, foto: Philip Volckaert
Sven De Swerts, foto: Philip Volckaert
Sven De Swerts, foto: Philip Volckaert

Ultralelluk is een hard groeiend collectief maar deze avond waren nog even de twee initiatiefnemers, Tim Albus en Sven De Swerts, zonder de andere ultraleden. Dat gaf niets want de dynamiek tussen de beide heren werkte formidabel goed. Sven stond al eerder op het podium van Droef maar met Tim kwam een wisselwerking vol kracht, tederheid, spel en woordendans op gang. Beide heren gingen later in het Open Mike deel ook nog even opnieuw los, voor wie tot dan gebleven was, als een bonustractatie. Om vervolgens uitgeput op de zetel in slaap te vallen, overigens, maar daarover nog meer.

Bestaansreden, foto: Philip Volckaert
Bestaansreden, foto: Philip Volckaert

Ook Bestaansreden is inmiddels geen nieuwe verschijning meer bij Droef maar hun tekstuele groei én performance zet voort. Muzikaal zat het dan ook zeer goed in elkaar en, na een recent optreden in de Kinky Star waar het als geheel net iets minder lekker werkte, is er nog eens stevig naar de flow van de nummers gekeken en met een grondige herschikking was het een enorme verbetering. Dat belooft, en we zullen ze zeker nog eens terugvragen als die sprongen voorwaarts zulke reuzenstappen blijken te zijn.

Milan Beanz en Bearfoot Eve, foto: Philip Volckaert
Milan Beanz en Bearfoot Eve, foto: Philip Volckaert

Alles goed en wel, maar bij Doop moest het gaan om hip-hop en slam poetry en de eerste helft voor de pauze was toch vooral tekstueel wat zwaarder naar de poëzie aan het leunen geweest. Dus mikte het tweede deel zoveel mogelijk de andere kant op. Helaas moest Bekvegter om plotse persoonlijke redenen er vandoor (waar we alle begrip voor hadden), maar dat werd ruimschoots goedgemaakt met alweer een vertrouwde verschijning bij Droef (en zelfs Droef Doop, want op de eerste editie mochten we hen zien debuteren), te weten Milan Beanz en Bearfoot Eve. Ook hier was er weer veel groei merkbaar, zeker bij Eve die almaar zelfverzekerder dat podium inneemt en al vrijwel geen zenuwen meer in haar stem laat merken – zonder de breekbaarheid te verliezen. Er was opluchting merkbaar in het publiek na het tekstgeweld ervoor, en de sfeer kwam er goed in. Bob en Pierke zagen tevens goedkeurend toe.

Steven H, foto: Philip Volckaert
Steven H, foto: Philip Volckaert

Het tweede blok werd uitgeleid met een knaller, een knal, nee, met… Steven H. De rapper met zijn onnavolgbare woorden en fysieke dansenergie wist iedereens minds te blowen. Wat een gigantische eer om hem bij ons op podium te mogen hebben gehad, en wat genoot iedereen van zijn performance! Er werd gelachen, meegeklapt, en wie nog stil kon zitten was duidelijk een robot. Ook onze stage manager Franky Bordo kon zich niet inhouden en kwam meermaals naast Steven mee dansen wat onnavolgbare duo-capriolen opleverde. Wanneer we de video’s eindelijk eens afmonteren binnenkort kunt u het voor uzelf nog eens zien, maar nogmaals, best was u erbij geweest. Zo niet, spijtig, spijtig, echt écht wat gemist! En na dit officiële programma moest nog de Open Mike volgen – na nog een pauze, uiteraard.

Lukas Vanantwerpen, foto: Philip Volckaert
Lukas Vanantwerpen, foto: Philip Volckaert

Het Open Mike gedeelte werd vakkundig gepresenteerd door Lukas Vanantwerpen, ook al geen vreemde meer bij Droef. En dat deed hij zeer goed, vooral gezien dat er enkele aanmeldingen niet eens waren en er genoeg verwarring was over in welke volgorde mensen zouden optreden. Flexibel omhelsde hij de chaos en wist het publiek alvast op te warmen met zijn kenmerkende rappe impro-raps. We moeten in feite deze man beter gaan benutten als presentator in de toekomst, mocht hij dat zien zitten, want dat doet hij erg goed. Stééds erg goed.

Woelvis, foto: Philip Volckaert
Woelvis, foto: Philip Volckaert

Een kort blond meisje met een ukelele vormde direct een van de grootste verrassingen van de Open Mike: Woelvis. Ze blies ons achterover met haar kleinkunstige teksten en overrompelende stem. Twijfelde ik persoonlijk even nog of iemand het zou aandurven na die eerste twee blokken nog op podium te stappen, hier werd de lat nog een stukje hoger gelegd. Deze dame gaan we nog in de gaten houden en als ze het ziet zitten wellicht ook eens in het Volkshuis voorschotelen, want talent heeft ze alvast zeer zeker.

Sieben Vanhemelryck, foto: Philip Volckaert
Sieben Vanhemelryck, foto: Philip Volckaert

Bij Droef pHalentijn was hij een plotse invaller met zijn allereerste podiumdebuut, en hier stond hij alweer op onze Open Mike, Sieben Vanhemelryck. Hij had de ondankbare taak Woelvis op te volgen maar wist alweer goede, nieuwe gedichten te brengen. En te bedenken, dit was pas zijn tweede performance ooit. Anderhalve week later stond hij zowaar ook al op Droef Brekshit, maar daar moeten we nog het verslag van schrijven (en jawel, dat was zijn dérde performance ooit, dus Droef heeft de eer gehad al zijn performances te mogen hosten tot dusver !) maar hij hield zich hier ook al erg goed staande.

Ultralelluk 1, foto: Philip Volckaert
Ultralelluk 1, foto: Philip Volckaert
Ultralelluk 2, foto: Philip Volckaert
Ultralelluk 2, foto: Philip Volckaert

Simpel aangekondigd als Ultralleluk 1 en 2 traden zoals al eerder vermeld Sven en Tim terug op het podium. Een andere dynamiek ontstond bij dit over-en-weer wat bijna vervreemdend werkte op hun eerdere duoperformance vanavond. Maar het publiek genoot van hun woorden, Franky Bordo kiepte ondertussen kannen water over zijn hoofd (latere uitleg: ‘Dat was een Doop’) en a good time was had by all.

Geoffrey Colson, foto: Philip Volckaert
Geoffrey Colson, foto: Philip Volckaert

Geoffrey Colson had te kampen met een paar grote nadelen toen hij eenmaal op het podium trad. Allereerst was de show al enorm lang aan het duren, ondanks de pauzes. En om dan na hiphop, dadaïstisch theater en verschilllende muzikale verrassingen een tekst voor te dragen van Leonard Cohen is een zware opgave, ook voor het luisterend publiek. Hoewel hij duidelijk de tekst aan Jackjohannes opdroeg en met respect voor het bronmateriaal uitsprak, kwam het uit de scherpe tegenstellingen van de rest van de avond wat monotoon uit de verf en begon de avond daar danig in te zakken. Spijtig, in een andere context was zijn tekst waarschijnlijk juist als uiterst gevoelig en doorvoeld overgekomen, maar tja, als mensen eenmaal Steven H hebben gehoord, dan kan zoiets nog eens een zware rit om uit te zitten worden. We hopen de sympathieke Colson, die we nog goed kennen uit onze eigen verledens bij de Wolven van La Mancha, toch zeker nog eens terug te ontvangen bij Droef en zullen dan proberen hem contextueel beter te plaatsen.

Gert-Jan Termote, foto: Philip Volckaert
Gert-Jan Termote, foto: Philip Volckaert

Alsof de artiesten zo genoten dat ze allemaal nóg eens wilden, kwam ook Gert-Jan van Bestaansreden nog terug met een stel teksten bij de Open Mike, maar ook hier gold dat de show zijn tol had geëist van de aandachtsspanne van het publiek. En zo eindigde de tweede Droef Doop eigenlijk een beetje met een soort uitdoving. Gelukkig wisten de DJ’s Viami Mice en Cap’n Lollipop, die ook speciaal ter ere en nagedachtenis van ons aller Jack kwamen draaien, nog wat sfeer terug te brengen, en was er drank, dránk, en tranen en lachbuien en knuffels. Wijlen onze initiatiefnemer van Droef Doop mocht fier zijn, deze editie bij Bij` De Vieze Gasten was een groot festijn van woord en geluid, en we hebben hem nog krachtig geëerd. En hoewel hij nog lang in onze gedachten zal blijven, hou ik het voor Droef Doop #000 bij deze woorden. De video’s zullen binnenkort alles nog goed getuigen.

DJ's Viami Mice en Cap'n Lollipop, foto: Philip Volckaert
DJ’s Viami Mice en Cap’n Lollipop, foto: Philip Volckaert

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *