Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
Ondanks het prachtige lenteweer waren er toch nog een paar dozijn enthousiaste voordrachtsliefhebbers afgekomen op de allerallerallerlaatste uitgave van Droef, het zelfverklaard cultuurpodium voor pessimisme, dat sinds juli 2017 het Gentse culturele leven had doen trillen op zijn grondvesten.
René van Densen op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
Nadat het brein achter een en ander, de in een olijk Dworp-T-shirt geklede import-Gentenaar René van Densen – gewezen nachtburgemeester van het circa 100 kilometer noordoostelijk gelegen provinciestadje Tilburg – een uitgebreid dankwoord ten beste had gegeven, was het aan de charmante spreekstalmeesteres van dienst, de in een schattig kipnugget-kleedje gehulde zangeres Daphné, om de eerste act van de avond aan te kondigen, de dichter Franky Bordo, die samen met René van Densen en Rinus van de Melkwegboer 5 jaar lang het hart van Droef Gent had gevormd. Het zou een gedenkwaardig optreden worden waar nog decennialang, zo vermoed ik, over zal worden nagepraat – niet in de laatste plaats vanwege het feit dat Bordo op meesterlijke wijze in het midden wist te laten of hij nou zwaar in de olie was, dan wel een geniale vorm van absurdistische voordrachtskunst uit zijn hoge hoed had weten te toveren.
Koenraad & Franky Bordo op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
Na Bordo was het de beurt aan Koenraad Vermeulen, die naar eigen zeggen ‘geen poëzie maar daden’ schrijft. Een tof optreden, interessante mix van ernst en ironie, waarbij hij nog even stilstond bij 3 onlangs overleden iconische zangers uit de Lage Landen, te weten Henny Vrienten, Jan Rot en Arno Hintjens: ‘En weer verdwijnt een tijdgenoot onbereikbaar tot de dood.’ Amen.
De Professors op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
De Professors zorgden vervolgens voor de komische noot in het geheel: een bevreemdend, volledig tekstloos, bijwijlen kakofonisch optreden van 2 als universiteitsprofessoren geklede hansworsten – waaronder Dany Boy Diamond, die al eerder als zanger te gast was bij Droef –, dat uitmondde in een excentriek dansje op de monsterhit ‘Brigitte Bardot’ van de Braziliaanse sambazanger Jorge Veiga, waarbij Daphné ook nog eventjes met haar bevallige heupkes schudde.
Kimme Tigra op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
De act die daarop volgde werd verzorgd door de West-Vlaamse Kimme Tigra, een ‘tragikomische podcastmaakster en schrijfster van zeer korte verhaaltjes die meestal gaan over katten, seriemoordenaars of haar jeugd’. Ze droeg een aantal kortverhalen voor uit haar net verschenen bundel ‘prozac & gezelschapsdieren’, spitsvondige literaire pareltjes die op de lachspieren werkten en waarin opmerkelijk veel seks voorkwam: waar ’t hart van vol is, Kimme ; -)
Bert Bruininga op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
De eerste buitenlandse performer van de avond betrof de door de presentatrice als Bert Bruïninga aangekondigde Tilburgse ‘terrasbioloog en -ecoloog’ Bert Bruininga, die nadat hij de stad Gent een flinke portie veren in haar reet had gestoken, van wal stak met het gedicht ‘Zilveren maan’, waarmee hij het steeds uitgelatenere publiek gelijk stil kreeg: Zilveren maan / klimt stilaan op / en straalt haar gouden licht / op verholen struweel. Naast deze gevoelige kant van de dichter was er ook ruimte voor een (glim)lach: Ik overweeg om in een tiny house te gaan wonen / Maar ik zit nogal krap.
Daphné op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
Hierop volgde een schier fenomenaal intermezzo van de inmiddels in een frikandel-kleedje gehulde presentatrice Daphné, die haar strot opentrok voor een anderhalve minuut durende cover van het Adele-nummer ‘Rolling in the Deep’, waarin ze de Britse zangeres zowaar naar de kroon wist te steken. Chapeau, Daphné!
Gert-Jan Termote op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
De dichter Gert-Jan Termote, een knappe, op een jonge Nick Cave gelijkende, zwartharige jongeman, was zo vriendelijk om, ‘rekening houdend met de korte aandachtspanne van de gemiddelde luisteraar’, te beginnen met enkele van zijn kortere gedichten, waarna hij een poëtische mokerslag uitdeelde met zijn elegisch aandoende gedicht ‘Der Kampf des Willens’, dat naar eigen zeggen ‘te moeilijk zou zijn voor 80% van de toehoorders en waarin ’18 verwijzingen naar filosofen’ zouden zitten. Ik heb er slechts 17 geteld, Gert-Jan, sorry daarvoor, maar ik heb nou eenmaal een korte aandachtspanne! Daarop volgden nog 2 gedichten, een ervan zo dadaïstisch dat het niet helemaal duidelijk was of het gedicht in Zoeloe was of in Aantwaarps.
A.H.J. Dautzenberg op Oh Mega Droef! Foto Susan Rios
De een-na-laatste gast van de avond, de bekende – wat zeg ik, beroemde! – Nederlandse auteur AHJ Dautzenberg, ving aan met een interessant relaas over een zojuist verschenen boek-en-plaat van zijn hand over de begintijd – 1979-1984 – van de Nederlandse en Vlaamse metalscene. Daarna volgde een fascinerende voordracht uit zijn boekje ‘Een wandeling in Mei’, een 80 (!) pagina’s tellend gedicht, waarin hij het epische gedicht ‘Mei’ van Herman Gorter op geheel eigen wijze opnieuw tot leven wekte. Een van de hoogtepunten van de avond!
UrZon op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
De Antwerpse band UrZon was de eer vergund de avond uit te blazen. En dat is precies wat deze makers van het genre ‘psychotropic tribal industrial’ deden! De NOISE die de heren uit de boxen lieten schallen kan wellicht het beste omschreven worden als: Metal Machine Music meets Zappa meets the early Stooges. Kortom: dope as fuck!
De Professors en Franky Bordo op Oh Mega Droef! Foto: Susan Rios
Tsja, mensen, 5 jaar Droef. 5 jaar realistisch-optimistisch pessimisme. 5 jaar levenslustige anti-cultuur. 5 jaar bovengrondse underground-cultuur. 5 jaar ‘Shadow People’, die uit de schaduw wisten te treden. Bon, alles komt, vroeg of laat, ten einde. 5 jaar Droef: het was een fascinerende route die we gezamenlijk bewandeld hebben. Een die smaakt naar méér. Dus hou de Droef-socials in de gaten! Wie weet zien we elkaar in de toekomst, medio 2027 bijvoorbeeld, ik noem maar wat, terug voor de eerste editie van:
*** Tomeloos Gent *** (geprogrammeerd 13 dagen ná de Gentse Feesten…)
Het was mij een genoegen deel uit te maken van de Droef-gemeenschap,
Johan van Tilburg (performer op de eerste en de op drie na laatste Droef)