Soms moet je de toekomst beleven om het verleden te begrijpen.
Het bonte allegaartje tegenculturo’s dat zich Droef! doopte, trok een riskante kaart door een recensie over te laten aan iemand met een fors ontwikkeld uitstelgedrag. Dat het meer dan een jaar zou duren, hadden zelfs zij niet durven vrezen. En toch! Maar belofte maakt schuldenbergen en een geweten dient ooit gesust.
https://www.youtube.com/watch?v=jO7RMGgq4Wg
Bij deze. Vlad Kai, de aangetrouwde neef van Tom Lanoye, is ondertussen ongetwijfeld aan boord gehesen van Ruslands gebrekkige cyberoorlogsmachine. La Tigra, Kimme voor de vrienden, mocht de spits afbijten met enkele ZKV, die, zoals we dat van haar gewend zijn geworden, stuk voor stuk smaakten naar nog méér ZKV. We vragen ons wel af, of ze die ZKV alleen afleest van de smartfoon, of ze die er ook op creëert? Zulke dingen houden ons bezig.
Heavy synthbeats door STEVEN H met dialectische rap in een clip waar flink wat tijd, zweet en tranen werden geïnvesteerd. Of waar die lockdowns en onlinepodia goed voor bleken. Zijn aandoening schepte een band, net als zijn voornaam.
Over onlinepodia kan Lynn Van Hoof ook een boek schrijven. Als vervolg op haar gewaardeerde “Sneakers en een rokje.”. Als je haar volgt op de socials, valt haar eeuwige glimlach meteen op. Jammer dat ze die niet toonde…
Kobbejager haalde een goudvis boven. Je voelde een dreiging. Teksten met een boodschap. Gesproken en geschreven Dialect, koester dat!
Iets psychedelischer gaat het er aan toe bij Psyro 21. Zuidamerikaanse elektrische gitaren die even goed uit het oosten hadden kunnen komen. Sommige mensen grepen duidelijk virtuele kansen, want is dit ook live te brengen en beleven? Veelkleurig hoedje af.
All Your Droef Are Belong To Us spreekt ook internationaal een woord mee. Weinig andere Vlaamsche podia kunnen de oud-stadsdichter van Tilburg opvoeren. Nick J Swarth, want zo heet die gozer, las ons voor uit zijn boek. Vrolijk werden we niet van de onheilspellende boodschap, en ’s nachts zal je mij niet alleen over straat zien durven lopen in stationsbuurten boven de Moerdijk. Zelfs al moet ik dringend.
Aan & Matig, daar gaan wij graag voor zitten, mochten we rechtstaan. Regelrechte tekenfilmhumor, met mijn lievelingsheld Rolf in de hoofdrol. Het medium leent zich graag om dingen te uiten die je als levende mens niet zou durven.
Moeiteloze overgang (thanks Vlad) naar Maya Wuytack. Achtergrondmuziek als bij de betere meditatiemethodes, en zij deelt haar poëzie naast haar slapende bedgenoot. Wij droomden mee.
Over de eigen bijdrage slechts dit:
Sieben Vanhemelryck, man van vele gedaanten, beperkte zich voor de gelegenheid tot Engelse voorleesgedichten. We bleven zo op onze muzikale honger zitten, de instrumenten in zijn home studio schreeuwden om een goede beurt. Dachten we, tot een lied begeleid op akoestische gitaar het geheel mooi afrondde. The dude saved the best for last!
Definitie van rockpauze: 4 a 5 niet geheel onidentificeerbare onverlaten die gemaskerd nietsvermoedende parkdieren de rug toekeren, toevallig gefilmd door een stilstaande camera.
Even ernstig met Iris Penning, die de tijdelijke waanzinsaanvallen der gekooide noorderburen mooi besprak. “Misschien als we proberen, blijken we zelf het medicijn.” De mooiste zin van de avond.
Dirk Devroye danken we voor zijn zeemoment. Zelfs daar mochten we een tijd niet naartoe. Dat moet anders en beter tijdens de volgende pandemie. Dirk klonk niet opgewekt, en zijn gedichten waren dat ook niet. Missie geslaagd.
Francesca, one of the hidden secrets of the Droef! database, dixit Vlad, en gelijk had ie. Ze schaduwdanste en kreeg ons stil. Grote Geheimen die onder haar huid en nagels kropen, vertaald in een pakkende tekst. En dan nog 3 gedichten aan sneltreinvaart. Jong talent om U tegen te zeggen.
Penseur/Penseuse bracht me in verwarring. Dat was misschien net de bedoeling?
Nóg meer oud-stadsdichters is onmogelijk? Niet voor Droef! Tom Driesen, die de titel droeg in Turnhout, koos voor gecomputeriseerde beelden uit een soort videogameachtige setting. Poetry is a (video)game? Flinke slok slampoëzie bracht Tom, niets vrijblijvend, waarvoor dank.
ONsZiN, dat is Kraftwerkiaans Vlaams. Al klonk in het tweede lied “Kopje thee” ook een Nederlandse tongval door. Weer heel veel tijd en moeite in de puike videoclip gestoken.
Vanessa Daniëls, onder veel meer balkondichteres, Had er een gezellig kaarsje voor aangestoken. Het was tenslotte haar Droefdebuut. “Talent voor gemis” mocht er zijn als opener. Bij Vanessa word ik altijd stil en spits ik de oren, want ze heeft altijd wat te vertellen. Je weet nooit hoe een gedicht afloopt, en er gebeurt altijd vanalles. “Tijd boetseert. Aan het eind ben je volmaakt.”
Met DE SPLEET leek goedkoop geproducete Belpop even terug. Dit keer echter wel met goede tekst en synchrone choreografie.
Guy Verlinde kreeg het laatste woord en deed daar wat mee! Keurig in het grijze pak, strijkkwartetje erbij, mooie achtergrondstemmen en een overtuigende pose in een leeg theater. “I love you the way you are”. Als dat geen goed nieuws is.
Tot de volgende?
Nooit Nooit 02.04.22