We hebben enkele tradities bij Droef.Gent. Zo hebben we standaard iemand in de line-up die uitvalt. We hebben voornamelijk witte mannen op het podium (niet onze schuld, op een of andere manier trekt het initiatief voornamelijk witte mannen aan). We hebben steeds plannen voor geprojecteerde beelden en livestreams, en steeds komt dat niet volledig goed. Er vloeit altijd gigantisch veel drank bij Droef. We hebben technische en organisatorische onvolmaaktheden, met name wanneer eigenlijk net de situatie om de professionaliteit vraagt die we in feite wel in huis hebben (iets met Murphy). En het zou bijna Droef niet zijn als er geen probleem zou optreden. Maar ook: op ons podium voor pessimistische, melancholische en dadaïstische performances staan overweldigend fantastische artiesten zich te smijten op een wijze die ons steeds weer verplettert.
Droef Aid dag 1 had al van dat, in ongeveer twee uur bijeengeperst. En een houten kratje.
Franky Bordo ligt al voor de deur bij Droef Aid, foto: Rinus Van De Melkwegboer Lees verder “Droef Aid dag 1, het verslag…”
